معاونت بیانیه!
امروز در منزل گرم و نرم دانشجویی در حال نوشتن بیانیه برای شهادت شیخ باقر النمر بودم.اتفاقا چند هفته پیش هم برای فجایع نیجریه بیانیه می نوشتم.
شاید تصور کنید من مسئول بیانیه های یک تشکل شده ام،به این بلاهت گویی ایرادی وارد نمی کنم،اما دو نکته را باید به آن اضافه کرد.
اولا:خوشبختانه تا الان هیچ تشکلی، معاونت بیانیه یا دبیر بیانیه نداشته و امیدواریم نخواهد داشت.
ثانیا:از تشکل های بی روح امروز دانشگاه که کاری جز صدور بیانیه بلد نیستند،ایجاد معاونت بیانیه یا دبیر بیانیه،چنان هم بعید نیست.
البته نه اینکه فقط باید به عرصه دانشجویی عیب و ایراد گرفت،کل کشور به این وضعیت در آمده است.
فرضا چرا تا الان کسی از حوزه های علمیه گلایه نمی کند که واقعا علت این خمودگی شما در چیست؟
مگر وظیفه آقایون عالم و سخنران،فقط بستن کنسرت ها و تقویت گشت ارشاد است؟
مگر بزرگواران طلبه تاریخ نخوانده اند؟قیام مردم ذیل فتاوای علما کم در تاریخ تکرار شده است؟فتوای میرزای شیرازی لازم به یاد آوری ست؟!
فکر می کنم امروز تمام افرادی که باید وظیفه خودشان را انجام دهند،یا به گمراهی رفته اند،یا اولویت های غلط جایگزین تکالیف آن ها شده است.
خلاصه کنیم.
ما هم چنان نشسته ایم و پشت سر هم بیانیه صادر می کنیم،اما ای کاش هم دانشجویان،هم عزیزان طلبه و بعضا علما،تاریخ را مرور کنند تا معنای واقعی جنبش دانشجویی و جنبش جهان اسلام برای آن ها بیشتر درک میشد...
