استمساک!

دست من جز به سرِ زلفِ تو جایی نرود

"فقد استمسک بالعروه وثقی" این است...

قبله ما!

تا شما خانه تان سمت شمال ده ماست

قبله دهکده مان سمت شمال است عزیز...

درگذر...

پادشاها جرم ما را در گذار

ما گنه کاریم و تو آمرزگار...

شمشیر اگر بدست بگیرد...

تازه "عصا" به دست گرفته چنین شده

شمشیر اگر بدست بگیرد چه می شود؟؟!

واقعا چرا؟!

نمی دانم چرا این روز ها

تا این حد 

طبع شاعرانه مان گل کرده است...!

کری عزیزم!

تو نگو صدای من را نشنیده گوش هایت

نه صدای من "ظریف"است و نه تو "کری"عزیزم...

ای کاش!

ای کاش شود زنده "رضا شاه" دوباره!

این روسریت باز کند،باز بمیرد...

کاسه آش!

هر چند رسیده ست مکرر آیه

روزه به تن خلق بُود پیرایه

من روزه گرفتم که افطار کنم

با کاسه آش دختر همسایه...

پ.ن:این فقط یک شعر است!

زاهد!

زاهد نداشت تاب جمال پری رخان

کنجی گرفت و ترس خدا را بهانه ساخت...

(قتیل لاهوری)

سگ چوپان!

شب به شب قوچی از این دهکده کم خواهد شد

مادّه گرگی دل اگر از سگ چوپان ببرد....

(حامد عسگری)