تو آن بی نهایتی!

آغوش باز کن که به هم می‌رسیم باز
هر چند ما دو خط موازی، ولی چه غم؟

آغوش باز کن که تو آن بی‌نهایتی
آنجا که می‌رسند دو از هم جدا، به هم...

پ.ن:تو آن بی نهایتی...

امان از طبیب!

درد من،بر من از طبیب منست

از کجا جویم دوا و درمانش..؟!

"حضرت سعدی"

مثل سرباز!

دل فرو می ریزد و تنها تماشا می کنم
مثل سربازی سقوط آخرین دروازه را...

منت کشی حضرت سعدی!

ای سرو خوش بالای من، ای دلبر رعنای من
لعل ِ لبت حلوای من، از من چرا رنجیده‌ای؟

پ.ن:از جناب سعدی،منت کشی می آموزیم!

بارانی آلوده!

مانند هوای شهر تهران شده ام،
باران زده ای که همچنان آلوده است ...

کشور غیر متحد من!

سخت است فتح کشوری که متحد باشد!

موهای تو آشفته و صد دسته تر،بهتر...

دو سیم سرخ!

مثل خنثا گر بمبی که دو سیمش سرخ است

مانده ام قید لبت را بزنم یا دل را...؟!

سردار عاشق یا سردار بی لیاقت؟

گاه سرداری که عشقش توی خاک دشمن است
کشوری را عاقبت قربانی خود می کند...

پ.ن:شاید "سیاسی"!

بی صفا ها!

می بی‌صفا، نی بی‌نوا، وقت است اگر در بزم ما
ساقی مِیِ دیگر دهد مطرب رهی دیگر زند

شاعرِ درباری!

مثل یک شاعرِ درباریِ بی چیزم که
می روم بی صله از شهر و دیار چشمت...