- ۲ نظر
- ۱۲ تیر ۹۳ ، ۱۲:۱۴
در پشت جبههها ما فرزندان انقلاب داشتیم رفته رفته باور میکردیم، این یک سرنوشت لایتغیر است که انقلاب باید فرزندان خویش را ببلعد و خود را برای بلعیده شدن آماده کرده بودیم.
آن عزیز رجایی شهید میگفت هر کسی باید چیزی را قربانی راه انقلاب کند و من آبرویم را قربانی میکنم و ما که هنوز سنگینی خون آن عزیزان را بر گرده رنجور خویش داشتیم، پذیرفته بودیم که باید برای اسلام خود را تقدیم کنیم؛ جهاد سازندگی را، سپاه پاسداران را، بنیاد شهید را، کمیتهها را و… و چه باک؛ مگر نه این است که تا خون فلق بر افق صبح ننشیند، خورشید طلوع نخواهد کرد؛ بگذار خون ما بر افق انقلاب بنشیند و خورشید عدالت سر از غیبت صدها ساله بردارد چه باک.
کمیتههای انقلاب فدایی انقلاب بشوند؛ نام «وزارت» مثل یک وصله ناجور بر تارک عرش نگین سپاه پاسداران بنشیند؛ ادارهها جهادی نشوند که هیچ، “جهاد” اداره شود و انقلاب مثل گربه بیوفایی که فرزندان خویش را میخورد، یکایک ما را ببلعد؛ چه باک.
(شهید آوینی)
پ.ن:ضربه شلاق که سهل است!
برای حفظ نظام،شمشیر هم میخوریم...
دیرگاهیست گلو بغض مکرر دارد
چند روزیست قلم حالت نشتر دارد
کوفیان داعیه ی مسجد و منبر دارند
عمر سعد زمان وسوسه ی زر دارد
یادمان هست که اجداد شما کربـــ و بــلا...
شیعه از تیـــغ شما داغ به پیکر دارد
بی سبب نیست که از شام عراق آمده اید
حضرت عمـــه ی ســادات بـــرادر دارد!
و شما کمتر از آنید حسین تیغ کشد
کمتر از آنکه علمدار علم بردارد
مـــا جوانــان بنی فاطمی اربـــابیـــم
بی حیا!عمـــه ی ما مالکــــ اشتر دارد!
ایل ما ایل عجم هاست که یک کودک ما
جگری با جــگر شیـــر برابر دارد
اینکه ما دست به شمشیر و زره استادیم
سبب این است که این طایفه رهبـــر دارد
نه عراق است و نه سوریه خیالت راحت
کشور ضــامن آهوستـــــ،بزرگتر دارد
وای اگر گرد و غباری به حرم بنشیند
تیغ ما شوق به انداختن سر دارد
باید این شهر به آرامش خود برگردد
که شب جمعه حرم روضه ی مـــــادر دارد...
امام خامنه ای(مد ظله العالی)در نامه ای به دادستان وقت تهران(زمان ریاست جمهوری):
شنیدم دادسرای تهران اخیرا به آموزش و پرورش لاهیجان ابلاغ کرده است که شهید کریمی دیگر عضو دستگاه قضایی نیست! از جهاتی چند که پوشیده نیست عمیقا متأسف شدم. البته برای آن شهید عزیز، ننگ نیست که حالا دیگر عضو قضایی نباشد اما اگر آن دستگاه، کسی مثل او را داشته بود برایش افتخار بزرگی بود.
فَرِحِینَ بِمَا آتَاهُمُ اللّهُ مِن فَضْلِهِ وَیَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِینَ لَمْ یَلْحَقُواْ بِهِم مِّنْ خَلْفِهِمْ أَلاَّ خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلاَ هُمْ یَحْزَنُونَ
و آنچه خدا از فضلش به آنها داده است،شادمانند.
و برای آن مومنان راستینی که پس از آنانند و هنوز به ایشان نپیوسته اند،مسرور اند؛
که ترسی آنان را فرا نمی گیرد...(آیه 170 سوره آل عمران)
شهید ابوالحسن کریمی