خاطرات 84 محاله یادم بره!
سال 84
من 10 ساله بودم!
به سبب مسئولیت خانوادمون داخل ستاد مرکزی آقای احمدی نژاد،
من هم کم و بیش درگیر کار شده بودم.
اون زمان هنوز رسانه ها تا به این اندازه پیشرفت نکرده بودند و
بیشتر فعالیت های انتخاباتی تعریف میشد در کارهای میدانی.
تقریبا پیشرفته ترین نوع تبلیغات تکثیر CD بود!
اسمس سندر هم نبود حتی!
شب خیابون ها پر میشد از پوستر های تبلیغاتی.
معمولا آرزوی هم سن و سال های من هم
چسبوندن پوستر به در و دیوار و پخش کردن اعلامیه ها بود.
البته یادم میاد یک شب شده بودم بیل بورد تبلیغاتی ستاد!
خواهرم و دوستاشون(خُرده نگیرید؛اون زمان فقط 10 سالم بود) حدود 1ساعت تزئینم کردند و گذاشتنم دم در ستاد
کنار بزرگراه وکیل آباد!
تقریبا از ساعت 6 بعد از ظهر تا 12 شب ایستاده بودم کنار یک درخت و
همه ازم عکس می گرفتند!
البته اون زمان هم تلفن های همراه زیاد دوربین نداشتند و اکثر افرادی که عکس
میگرفتند از دوربین های قدیمی و فلش زن استفاده می کردند.
کلا دوران خوبی بود اون شب ها.
اصلا احساس انتخابات سال84 و 88 در سال 92 نبود.
(بگذریم که اگر بخوام بیشتر ادامه بدم،یقینا تکفیر خواهم شد.)
اکثر شب ها داخل دفترچه خاطراتم که قبلا دربارش توضیح داده بودم(لینک همون پست)
می نوشتم از شیرین ترین لحظات زندگیم.
ای کاش دوباره به همون سال 84 بگردیم و دوباره با همان دوستان قدیمی
بایستیم کنار سردار عدالتخواه.
به قول آقای احمدی نژاد:دلمان برای یاران 84 تنگ شده است...
انگلیس برای ما من و تو ساخت
ما هم دست به دست هم دادیم شما ساختیم
کلاً روی ضمایر داریم کار می کنیم
لطف کردی به من، یه صلوات هم برا ظهور ضمیمه کن